Chitwan

Na nog een dagje in Pokhara te hebben rondgelopen zijn we tegen de middag vertrokken naar de provincie(?) Chitwan, de woonplaats van Thakur's familie. De weg naar Pokhara is vergelegken met deze weg een eitje, om de 10 meter was de weg bezaaid met stukken rots of was de weg weg (dat moest ff ^^) door de vele landslides die in dit gebied plaatsvinden. Wonder boven wonder hebben we maar één keer in de file moeten staan omdat er weer een stuk berg naar beneden was komen rollen. I was a very lucky girl volgens Thakur want hij vertelde me onderweg dat je hier soms dagen vast stond omdat als ze het puin van de ene aardverschuving hadde opgeruimd er alweer een ander deel van de weg (soms samen met wat mensen, huizen of auto's) bedolven lag onder wat steentjes (van het formaat, liever niet op mn auto). Gelukkig kwam deze bus heelhuids aan ik Bharatpur (niet te vergissen met Bhaktapur). Hier werden we hartelijk ontvangen door Thakur's beste vriend die ons een lift gaf naar het dorp. Het dorp was een rijsttelers dorp met ieder huis geschilderd in zoveel mogenlijk felle kleuren. Er werden veel complimenten gemaakt over wat een grote sterke jongen ik was totdat ik me dan omdraaide en ze zich allemaal met geschrokken gezichten verontschuldigden (hihi). Dit leidde ook tot een hoop nieuwschierigheid hoe zo'n lang Hollands meisje zou dansen op de Nepalese bruiloft waar ik voor was uotgenodigd. Dus heb ik ze de volgende dag maar uit hun spanning gehaald en op de bruiloft bewezen dat Nederlandse meisjes zoals ik niet echt talen hebben voor dansen. Zoals je op de foto's kunt zien zijn bruiloften qua kleding een stuk minder saai hier dan in Nederland en alle meisjes wouden graag op de foto in hun mooie sari's. Alle jongens wilde graag hun engels uittesten en werd daardoor overspoeld met voetbal vragen. Ik moest vertellen wie mijn favoriete speler was, wat de beste Nederlandse voetballer is volgens mij, wat mijn favoriete voetbalteam was etc. Na een flinke discussie over of Real Madrid of F.C. Barça nou het beste team is (Barça ofc) had Thakur een verassing voor me, namenlijk: een olifanten safari. Dus gingen we nog even een avondwandelingetje maken op de rug van een olifant. De guide vertelde dat er rond deze tijd niet veel kans was om veel andere dieren te zien dan herten maar na afloop hadden we toch ook nog zes neushoorns gezien waarvan een zelfs een baby was en ook een groot aantal resus aapjes. De volgende dag gingen we naar een alligator broedcentrum om baby krokodillen te bekijken en daar hadden ze nog een gedeelte wat eigenlijk verboden was voor touristen (vanwegen het gevaar) want wat zich daar schuil hield was een enorme tijger, gevangen omdat het een menseneter is, dat wil zeggen dat deze tijger de smaak van mensenvlees te pakken had gekregen en in plaats van iedere nacht op jacht te gaan naar herten liever een persoon uit een van de nabijgelegen dorpen te nuttigen als avondeten. Dit was ook de reden waarom deze tijger binnen een omheining zat en waarom er geen bezoekers mochten komen want zo nu en dan wist hij er toch weer uit te ontsnappen. Dat waren denk ik wel de highligts van mijn excusie naar Chitwan. Nu teruggekomen in Bhaktapur kan het echter werk gaan beginnen.